Selsebil zamanı yoka çevirmişti yirmiyedi yaşında,
Her yeri kabuklu özellikle içten yaralarıyla.
Anılarıyla çoğu kez hatalarıyla flashback mayhoş bitazihi kahrında.
Tasında kaşık seslerini arıyor bu ihtiyar anadolu adamı aslında,
Vasfında onparmak maharet, sanat, istemese de kasrında.
Kaldır kafanı körpe kadın güzelim İstanbul karşısında, ne sen üzül ne ben susayım.
Gazeller ağırlar bizi ilkbahar tadında, abadi üstünde işlenmiş yazılarıyla.
Zaman var mıdır yaşamak isteyen için henüz yirmiyedi yaşında.
Kayıt Tarihi : 11.12.2020 23:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!