Çocuk, ne kadar güzel gülümsüyor değil mi?
Çocukluktan mıdır nedir bilmem
Çocukken gülüyormuş insan
Halbuki en çocuk halimde bile ben gülümsemek için alamadım nefesimi
Ve bütün dahiliğimi çocukken harcamışım.
Çocuk ne kadar güzel gülümsüyor değil mi?
Oysa hiçbir çocuk kadar çocukluk yaşamadım ben
Ya da gülümserken masum değildim.
Oyunlarım,
Oynarken koştuğum mesafe,
Yani oyunu oyun yapan her şeyden
Ve dahil ettiğim tüm yaramazlıklardan muafiyet aldım belki.
Çocuk,
Karartı kelimesinden uzak,
Masumdan da masum,
Hani adalet dediler mülkün temeli
Ve bu temel senin en kıymetli hazinen
Ülkem,
Güzel ülkem,
Gülümsemek ne kadar güzel,
Çocuk, güzel
Kelimeleri güzel,
Güzelden de güzel diye çok arzulanan güzel
Çocukken güzel,
Çocukluktan güzel,
Çocukluğa güzel
En güzel…
Bir noktalama işareti konsa cümle bitiminin sağına,
Virgül diye ağlasam,
Çocukken nokta konsaydı cümlelerimin sonuna,
Ya da verilseydi soru işaretlerimin cevabı,
Tüm nedenlerim olurdu,
Güzel bir gülümseme.
Çocuk ne kadar güzel gülümsüyor değil mi?
Oysa gülümsemek için deli olmak lazım,
Çünkü platonik dikenler çocukken batar münasip olmayan yerlere…
Çocuktum,
Gülmek güzel,
Fazlası ayıp,
Zikirler için alınan nefesler kayıp,
Cümleler bitmezdi soru işareti ile.
Çünkü her soru işareti bir başkasına gebe.
Çocuktum,
Veda cümlelerinde geçmedi adım
Ya da oyunlarım bölünmezdi,
O şubat hariç,
Den önce,
Den sonra…
ENGİN YILMAZ
1 ŞUBAT 2018
DOĞUBAYAZIT
Kayıt Tarihi : 20.2.2018 03:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!