Yirmi sekiz Şiiri - Büşra İlhan

Aldım Gocuğumu sırtıma giydim
Koktu zaman
Koktu gökyüzü
Eskilerle dolu bir antika dükkanı gibi.
Babamın köstekli saatleri,
Halamın kapı süsü,
Şükran teyzenin posta pulları,
Edip Bey'in dolma kalemi,
Ve Sevgi'nin beyaz İncisi.
Her şey bu dükkanın içinde sanki.
Bense sırtımda gocuğumla
Herzamanki köşeme geçtim
Gündüzleri kararttım
Geceye sindim
Açılmasın diye çarçabuk
İyice sıktım vidalarını demir kapının
Sıktım ve içerde bir ölüyü defnettim.
Bir çocuk büyüttüm gökyüzünün altında
Tuttum gocuğu ona giydirdim
Elinden tuttum.
Tutarken ürperdim.
Kucakladım çocuğu.
Gümüş bir rozet gibi göğsüme iliştirdim
Kas katı kesildi zaman,
Kas katı kesildi gökyüzü.
Bir anda kas katı bir mermere benzedi her şey.
Henüz yontulmamış
Kaskatı bir mermere...
Çocuk
Göğsümdeki mermeri işleyen bir heykeltıraş.
Bense onu terbiye etmeye çalışan
Bencil bir ebeveynim sanki.
Öyle ya da böyle büyüyecek
Öyle ya da böyle elbette büyüyecek çocuk
Ellerinde nasır
Kucağında yontuk bir mermerle.
Tam o gün başlayacak sükut.