Yirmi iki Şiiri - Büşra İlhan

Karanlık çöker verimli topraklardaki cılızların üzerine.
Karanlık çöker ve bir değirmen döne durur.
Uyur ses bir dağın göbeğinde
Sessizlik, bir huzursuz at gibi kişneyip durur.
Gece vardiyasında bir nöbetçi er
Babasının türküsünü diline tutturur
Kerpiç kerpiç üstüne kurar binayı
Binayı yapar iken görür leylayı
Ve ansızın kafasında bir leyla peyda olur.
Karanlık çöker verimsiz topraklardaki epeycelerin üstüne.
Bir saatin dişlisi pek hızla dönüyordur
Karanlık susar, konuşur aydınlığı sokak lambalarının
Köpekler sokaklarda ekmek arıyordur.