Yirmi gün Şiiri - Fatih Işık

Tam boy oldu resmin..
Esaretinden kurtuldu gölgelerin..

Hep hafızamda gözlerin,
Kızarmış ya da gülücük saçmış..
Bir bebek gibi sıkılası yanakların,
Yastığım olsun istediğim saçların..

Tam önümde..
Benim gözlerimde..

Biliyorum,
Çok uzaktasın,
Hala koşmaktasın…
Ama resimler mesafeleri azaltır,
Soğuk rüzgarları bulutlarla dost edip,
Seni bana getirir..
Meltemler alkışlar,
Lodos kıskanır,
Poyraz yüreğimi söndürür..

Kaldı yirmi gün..
Umarım elde kalmaz hüzün..
Bu güzün en dökümlü zamanı,
Bizi kavuşturup,
Yapraklarını öyle savursun yerlere..
Bizim sarılıp,uyuyacağımız yerlere..
Bir tatlı öpücük,
Bir damla parfüm,
İki nefes bırakırız ne de olsa..

Sabır mihengi oldu,
Sevdiğiyse dizgini..
Ama nereye koştuğu belli..

Bu çocuğun en büyük emeli,
Kavuşmak..
Hayallerine ki dünya güzeli..
Onun herşeyi..
Herşeyi..
Sevdiceği..
Emri..