Yirmi Dört Saat Şiiri - Doğan Ümit Aksel

Şimdi belleğimde bir sen varsın birde sevgin
Yüreğim gün yirmi dört saat sana aşkına tutsak
Yaşamımda kanlı dişleriyle yarasalar
Diğer yanımda barış güvercinleri apak

Seni düşlüyorum sevgilim ölürcesine
Bakışlarımda ha bre mayınlar patlıyor
Yetim bir çocuk gibi her an erkek yüreğim
Sensizlikler içinde bıkmaksızın ağlıyor

Gel artık yırt n’olursun şu sonsuz karanlıkları
Sevgin ile yeniden kur yıkık yaşamımı
Sıcak bir güneş gibi ısıt şu yüreğimi
Gündüze çevir artık bitmez akşamlarımı