Adın fısıldanır geceye,
Ruhun sıyrılır kemiğinden,
Gözlerin köklerinden kopar.
Hiçbir şey göremez!
Ne geceye hakimsindir,
Ne gerçeğe...
Öncesi unutulan kabahatler içinde,
Her bahçede açmayan çiçekleri seversin.
Kimse suçlayamaz seni,
Gözyaşlarını saklarken.
Yirmidokuz yaşındasındır ve bilirsin artık;
Bir daha asla kendin gibi sevişemeyeceğini...
(30.08.2005)
Nusret Gürkan GülanberKayıt Tarihi : 23.5.2007 21:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)