Yirmi dakika Şiiri - Selçuk Şeker

Bazen kalbine öyle şeyler olur, bilemezsin.
Bazen dilin tutulur, tek kelime söyleyemezsin.
Bazen seversin sevildiğini bilmezsin.
Bazen gülersin, bazen ağlarsın, böyle yaşarız, anlarsın.

Bu sabahta, aynı güneş, aynı çiçek, her zamanki gibi ben mutsuzum, üzgünüm, kapkaranlık dünyam seninle aydınlandı.
Saçları siyahtı ama, gözleri parlak, bir ışık yaktı, bir kerecik baktı, gülümsedi,
sanki dünyaları bana verdi, öyle çok mutlu ettin beni, yirmi dakikada sevdim seni.

Yirmi dakikalık aşkımsın, başımın tacısın, mutluluk kaynağımsın.
Ömrünce beklediğin, gönlümce istediğim aşkımsın.
Olamaz mı, yirmi dakikaya bir aşk sığmaz mı?
Olamaz mı, ellerin elimi tutamaz mı?
Olamaz mı, seni sevmiş olamam mı, olamaz mıyım?

Ben konuşmadım deme bana, dudakların susmuştu ama, gözlerin konuşuyordu.
Bana beni sev, sev diyordu, gözlerim gözlerine bakarken.
Yirmi dakikaya sevgimi sığdıramazdım, anlatamazdım aşkımı sana.
Yirmi dakikada içimden geçenleri söyleyemedim, kelimeler yetmez içimdeki aşkımı anlatmaya.