Yirmi çeltik Şiiri - Ramazan Sarı

ömrün yirminci celtigi
neresinden baslasam gece yarısı
hafiften yagmur var
birde kocaman bir cınar
yüregimin ortasında
nerden baksan bin yılık hasrete tutsak
gövdesine yaslanmıs biri
eline icki şişesi aglıyor...
damla düsüyor topraga...
cınar kuruyor
damla düsüyor cınar üşüyor
sakladıgı her sey ortada
bir kendini bırakmış geceye caresiz
belliki yorgun
teninde yıpranmıslıgın kokusu
nerden baksan adı belli
asık..
umutlar tükeniyor
o tükeniyor...
belliki böyle ögrenmiş...
tükenene kadar devam
nerden baksan sabah olmakta
gece tükeniyor
yarı hayal bir acı var
düsünüyor
nasıl olsa bütün geceler sabaha varmaycakmı
kurumayacak bütün cınarlar
yarı hayal bir ölüm
bir de kagıt kalem var
yıkmay baslıyor kendini
''bu sevgi o kadar agırki
yavas yavas yıkılıyorum
kendini bosuna yıpratma
aradıgın seyler bende yok
seni cok seviyorum
ben sende vaz geceme
sen beni terk et''
ömrümün yirminci celtigi
neresinden baslasam bir sabah vakti
hafiften gölge var
birde sessiz adımlarım yüregimi cigneyen
ölüm fermanı ellerimde
kapına bırakıp kacıyorum...
ben kacıyorum ölüm kacıyor göz bebeklerime
kacıyorum..
yagmur kacıyor gök yüzüne ardım sıra
aklım kacıyor