Yirmi "bir"-ler Şiiri - Cihan Yapacak

Yirimi birinden önce, on dokuzunda
Benim adıma pencere diyorlarmış.
Şimdiki adımın bir önemi yok.
Pencere oluşumu daha çok seviyorum ..
Sonsuz serinlik..
Tavandan zemine örgüsüz..
Ne güzeldir şimdi on dokuzu..
Daha küllerim bile yokken
ne güzelmişim..
Hele on sekizinde atomlarım bir araya gelmemiştir..
Tazeli dönemlerin
Delikli evlerin temelleri oluyormuş adım.
Adım ben yok oldukça ne güzel oluyormuş.
Ne güzel oluyormuş
henüz,
olmayışların adı..
Hesaplayışlarımın sonsuz teorilerinde
yüzmeye çalışan yokluğum,
En derinlerde hangi güzelliği bulur..
Hangi zamana yolculuk yapar..
Pencereliğim, hangi güzelliğe diz çöker ?
Pencere oluşumu daha çok seviyorum.
Ben yokken daha çok varmışım, varlığımdan
Ben yokken pencereler daha anlamlı.
Pencereler daha sembolikti
Sanki tüm pencereler benim için yaratılmış.
Tanrım bu mümkün mü ?
Yokluğumda bu pencereleri benim için yarattın biliyorum.
Pencerede sigara içen tüm kadınların yüzünde kendimi görüyorum.
Örgüsüz tüm camlarda yine kendimi..
Hele ki ahşaplı pencerelerde
Sızlayan geçmişim rutubet kokuyor
Şimdi penceresizliğim
Zehirler yirmi birleri.
Daha çürük bedenlere dönüşür..
Mumyalanmaz yirmi birler.
Yirmi birlerin bir mezarı bile yoktur.
Sessiz yaşarlar.
Dans edecekleri bir şarkı,
Resim yapacak bir fırçaları yoktur.
Yirmi birler kimsesizlerin asrıdır..
.
.
.
-C.Y.