Yirmi bir aralık Şiiri - Mahmut Karahan

Gece uzun
Aralığın yirmi biri
Uyumuyorum zaten
Gözlerim şiş düşünmekten
Kimler geliyor
Kimler geçiyor aklımdan belli değil
Kimse kim oluyor
Kimsesiz herkes
Ne kadar durabilir ki? insan düşünmeden
İnce ince oyar içini
Suyun taşı işlemesi gibi
Ağırlık çöker başına
Tonların altında kalmışcasına
Nefesin kesilir
Çıkmak istersin
Ciğerin yetmez
Güneşi özlersin
Ölsen ağaç yok
Akışında sın suyun
En uzun gün
Haziran arılık sevmez