Yirmi Beşte Şiiri - Osman Garip

Yirmi beşte buldum ben dengimi
Kendi güzel hem de gönlü engini
Yuva kurmak ister aramaz zengini
Ahırınde bende mutlu olmuştum

Üçte çocuk yaptı bize ana oldu
Hep çalıştık ev ocak mal oldu
Ne bu mutluluk garip rüya mı gördü?
Gariplere şimdi ziyaretçi olmuştum

Yirmi yıl geçindik mutlu gülerek
Felek aramış benim izimi sürerek
İyilik perisiydi yârim yüzü gülerek sandım kader felekle dost olmuştum.

Yarim hastalandı derdi kanser dediler
Varım yoğum hastaneler yediler
Tuttuğum dalı geri elime verdiler
Beş yıl sonra öldü öksüz olmuştum.

21 / 6 / 2007