Yirmi Beşi Temmuzun... Şiiri - Kamil Korgan

Layık değilse güzel sana ey kendin dostu,
Bırakır gidersin et ile postunu.
Yarattığın güzel, elleri sever ise eğer,
Unutma yüreği, yalnız ve ancak, sevda eğer…
Yüreğin değilse güzelde kayda değer;
Diyebilirsin,
“Keremin yandığı değilmiş Aslı meğer
İçine attığı dikenmiş; tadı keder…”.

Tükenmiştir yavan düşünüşlerimin katığı,
Sendin, sen;
Düşerken, yaşamın bana acıyla kattığı.
Sen, tenimde tebessüm,
Yüreğimde bin heyecandın;
Vakitsiz gittin diyarına ayrılığın.
Biter mi ki bundan gayrı
Düştüğüm zindandaki sövgüm,
Küfür değil, değil elbette olan mümkün.
‘İşte Gidiyorum’ şarkısıdır dilimdeki,
Mavzer değil, hayalindir kirli ellerimdeki;
Her yer bin ses ile bana anlatırken mahşeri…
Seyirdir bu benimkisi,
Peyderpey gözlerime ilişen hülyana olan seyir,
Hayallerimle ıslak gözleriyle sevişene seyir…
Ben çıplağım, toprağın çocuğuyum,
Durduğum yerin ismi mahşerdir, öfke doluyum.
Asuman sindiremedi haykırışımı,
Düşürdü beni ellerine yirmi beşi temmuzun.
Kaderim ondandır beri,
Hak ettiğini verir ellerine pis bir kusmuğun…

Umarsız yarınlarımın iki adım ötesinde
Keşke olmasa,
Bir tutam gözyaşı ve el değmemiş bir hüzün;
Ki ne çare
Kokusuz bir ten doğmuştur bugün,
Sararmıştır unutulmuş zamanım;
Yirmi beşi temmuzun daim üzgün…
Sen olmayınca,
Ninni olmuştur yaşam ile kavgam,
Adına diyemem ki bu hal ile sevdam.
Sen olmadan da yaşayabilmek;
Tutsak olmaktır artık kendimde ilmek ilmek.
Belki de
Yol aramaktır için delice sevebilmek.
Her doğuşum cihanın sarı ellerinde bitap,
Ellerinde,
Ömrüme yazılmış toza bulanık bir kitap;
Sayfaları çöl, yüzünde yakıcı bir hitap;
Gel şu akrepli tepelerde Mecnunca öl
Ya da Leylalı seraplarda
Gözyaşlarınla kal gibi bir göl…
İşte o zamandan beri katledilmişim hunharca.
Kim bilir daha nice nice ağlamak var
Yirmi beşlerinde temmuzun çocukça...
Ufkum karardıkça,
Bir duvar kenarında Tanrısız kalmak,
Ne acıdır yokluk,
Ne acıdır ardı sıra boş boş bakmak…
Sorun mu yoksa çözüm mü? ,
Hesapsız kavgalarımızı anmak
Ve her defasında bir zelzeleye tutulmak…
Enkazlarda öylece garip garip bakmaktan başka,
Kaç defa daha yıkılmak var yarının aç karnında.
Adı yazılmamış bir kaderdir bu,
Ben de isyan var, öteki âlemde canlı bir korku;
Çünkü
Temmuzlarım tükeniyor,
Yüreğim kavgaya hazır bir ordu;
Cenge geliyorum açmak için temmuzun güneşiyle
Kollarında senin.
Döneceğim ve artık
Çiçek gibi olacak sana hasret kokusuz tenim…