Yirmi Beş Mayıs Şiiri - Nizamettin Gökbulak

Ne kadar acı yirmi beş Mayıs'tı,
Gencecik ruhumu ebediyen yaktı,
Sevdiğime doyamadan aldı gitti,
Birbirimize mahşere kadar hasret.

Küçüktüm doyamadım hiç babama,
Hasretliğimle hep göz yaşlarım damla,
Ebediyete kadar gider, böylece yara,
Birbirimize hasret kaldık hep baba,

Babam gitti bir daha hiç mi dönmez?
Ağlayıp nalan etsem hiçde mi duymaz?
Artık adım kaldı yetim ben hep sahipsiz,
Yıllar geçsede artık babam hiç dönmez.

Kaldım acımasız zalim ellerde yetim,
Her şeyimi ben babamla kayb ettim,
Dayanamadım memleketi terk ettim,
Yıllarca hiç sesimi duymadı babam.