Yirmi Beş Şiiri - Sefa Kara

Bugün senin günün gülüm doğum günün
İlkbahar esintisi yaza hazırlık provaları
Gökyüzü masmavi ve güneş yakıyor tenimizi
Çocukların elinden uçuyor sarı balonlar
Tıpkı rüzgarda uçuşan saçların gibi
Bir şiirime konu oluyor gülüşlerin
Ve binbir kelime geçiyor gönlümden
Sana seni anlatırken bitmez kelimeler
Kalemim yetmez dolar taşar cümleler
Sonsuzluk sanki anlatamadığım çok şey var

Melekler papatyalar denizler
Bulutlar güneş ve sarı papatyalar
Seni bekliyor tüm evren
Bize yaşamayı sevdiren
Sendin bana gülmeyi öğreten
Ki sen gülünce susar tüm evren
İzler kalır ömrü kısa kelebekler

Bugün senin günün gülüm
Papatyaların doğum günü
Kurulsun tüm sofralar çocuklar otursun
Gülüp eğlensinler durmadan
Yetim öksüzler buluşsun
Yeni kıyafetler alalım onlara
Senin gülüşün anne gülüşüdür
Merhamet akar avuçlarından

İyilik denizinde bir deniz kızısın sen
Yunuslar aşkından yüzüyorlar durmadan
Seni izlerim maviye çalar gözlerim
Yeşil sende gizlidir ağaçlar fidanlar
Mavi senin yüreğindir okyanuslar bulutlar
Sarı gözlerindir güneş ve papatyalar
Beyaz sensin sevgilim tertemiz bir kalp

Yirmi beş yaşındasın
Fakat sen bende hep çocuk kalacaksın
Saklambaç oynayacağız beraber
Seksekte kaybeden hep ben olacağım
Oyuncaklar alıp getireceğim sana
Yakar topta hiç seni vurmayacağım
Salıncaklar kuracağım sana
Uçuşan saçlarını izlerken
Ben ben sana doyamayacağım