Yıpranmış Emanet Şiiri - Mahsum Güneş Kan

Hiç ölmeyecekmiş gibi
Sevmek seni…
Günahını tatmak
Sonra ayrılığını…
Bir kere
Bir kere bakmak gözlerine…
Ölümsüzce bakmak
Tanımak varlığını
…
Düşmek ardından
Sana varan bir düşün surlarından
Kanarcasına düşmek
…
Gölgelemek tüm kalabalıkları
Eşsiz bir yalnızlığa varmak
Af dilemek kendinden
Bir boşluğa armağan ettim kendimi…
Hınçla geri almak
Yıpranmış emanetini…
Yüreğim ki bu yokluk emsali
Ağır gelecek çaresizlik
Yalnızlığım kara yasta
Sen…..sen
Nasıl başarabildin
Var olmayı bu kusursuz yokta?

21.09.2010