Yıpranmış Duygular Şiiri - Mahmut Ölmez 2

Ucu hiçbir kağıta değmemiş ve daha henüz hiç yazılmamış bir ajanda;
Ne güzel değil mi? her şey yeni ve hiç kullanılmamış
Gece daha çok genç ve şarkılar eskilerden, beni iyi tanıyanlardan
Her şey ne kadar yeni değil mi?
Bir ben varım aralarında eskimiş bir ben varım yenik!

Tabağımda eksilmeyen meze sin, susuz bile içebiliyorum artık
Buzlu sular bile karın ağrısı yapmıyor
İçimdeki yangın büyüdükçe büyüyor
Bedene bir şey olmuyor da n’luyor
Bana bir şeyler oluyor sevgili, ne yaptıysam olmuyor

Biliyor musun? Ben çok büyüdüm
O kısa boylu sarışın kıvırcık saçlı çocuk değilim artık
Ve biliyor musun? Gözlerimin yeşili hala kahverengine bulaşık
Elalaştı bakışlarım hayata ve sana

Değişiyor her şey benim gibi
Büyüyor ve gelişiyor her şey
Şehrimde büyük artık koca bir İstanbul
Bu koca yüreği sığdıramıyorum bu koca şehre
Senin Almanyan da bu kadar büyük mü?
Ya yüreğin, benim hiç dokunamadığım o yüreğin şimdi nasıl acaba?

Dayanamıyorum artık, bu hayat ne zaman biter
Bu çile,bu acı,bu imkansızlık hangi şehirde ölür?
Senin şehrinde de karanlık var mı?

Beni gecene göm, üstümü yalnızca sen ört
Hiç okşayamadığım saçlarınla sar beni
Buzlu sularla sula, korkma üşütmem ben alışkınım
Kahverengini de tut üstüme gecenden doğru
Ben ölünce de bakışlarımı elalaştır

01.06.2005 / Çarşamba Saat: 00:41
İstanbul