İçimde bir ümit bekliyorum...
Bir cansıkıntısı yeralmış canevimde,
Korkuyu da üzerine ekliyorum...
Bir cüce görüyorum kendimi;
Aslen devim de...
Güvensizlikle ancak, yerimde emekliyorum...
Nerde koşmak, nerde taşmak, nerde coşmak...?
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Evet yine de ümitleri kaybetmemek en dogrusudur..Tebrikler sayin Sayil, sevgilerimle: Samanyolu (Nigar Yildiz)
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta