İçimde bir ümit bekliyorum...
Bir cansıkıntısı yeralmış canevimde,
Korkuyu da üzerine ekliyorum...
Bir cüce görüyorum kendimi;
Aslen devim de...
Güvensizlikle ancak, yerimde emekliyorum...
Nerde koşmak, nerde taşmak, nerde coşmak...?
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
