Yinede İyiki Sevmişim

Onu kurşuni bir havada;
Islak bulutların ve yalnızlığıma ortak
Nisan yağmurları altında sevmiştim.
Buna üçayaklı sandalyem
Üstünde tek gül olan kırık bir masam
İzmaritleri nemlenmiş tenekeden kül tablam
Yosunlaşmış kayaların sesinde eriyen zaman
Puslaşmış hayallerim,
Soğumuş çay bardağında eriyen umutlarım
Ve hüzünlü bir kalp şahit!

Şimdi yine nisan yağmurları yağıyor.
Yorgun ruhumu taşıyamayan ayaklarıma,
Tutmak için kapanmayan avuçlarıma,
Açılamayan gözkapaklarıma,
Damlalara inat
Taze kokusu yükselen toprağa,
Az ötedeki gök kuşağına,
Geceye koşan akşam güneşinin kızıllığına;
Hep sormuşumdur;
Sahi! Bir ömür onsuz nasıl da akıp geçerki?

Evet, onu kurşuni bir havada;
Islak bulutların ve yalnızlığıma ortak
Nisan yağmurları altında sevmiştim.
Kırlardaki gelincikler, mor sümbüllerle
Dallarda açan bembeyaz çiçeklerle
Gülistandaki güllerle
Yanık yanık öten bülbüllerle;
Taptaze bir bahar gelir sanmıştım.
Oysa yağmur aynı yağmur, bahar bildik bahar!
Yine de, iyi ki sevmişim.