Yine Yürekler Yandı Şiiri - Nursel Yeşil ...

Duyarlı yüreklerde isyan var.
Yitip gidiyor canlar bir hiç uğruna.
Ayşe Paşalı’lar, Özgecan’lar.
Unutulur Emine Bulut da zamanla.
On yaşında çocuğun feryadı.
Çığ oldu büyüdü tüm yurdu sardı.
Diller suskun parçalandı yürekler.
Ölmek istemeyen canın çığlığı.
Çırpınmış “ölmek istemiyorum” diye
Korkmuş çocuk. yaşadığı vahşetten.
Çaresiz sarılarak annesine.
“Lütfen anne ölme.” diyen çocuğun.
Yüreğinde. Ruhun da derin acılar.
Bu evladın yüzü gülmez bir daha.
Dünyayı verseler güldüremezler.
Ey! Vicdan sahipleri işitin feryatları.
Üç beş günde susuyor tüm tepkiler.
Hapislerde beslenmesin caniler.
İdam sehpalarında can versinler.
Ne zaman önlenecek bu tacizler.
Gün geçmiyor ölüyor sübyan sabiler.
Uğruyorlar fütursuz tacizlere.
Dövdüler, hırpaladılar yetmedi.
Parçalayıp çöp bidonuna attılar
Tecavüze uğradılar kadınlar.
Hep yaptıkları yanlarına kaldı.
Küçük bedenler masum canlar.
Şiddetin cenderesinde tükenen hayatlar.
Gözlerini kan bürümüş caninin.
Yüreğini kin kaplamış hainin.
Niyetine koymuş hain vahşeti.
Bahanesi şahsına hakaretti.
Hiçbir suç haklı göstermez ölümü.
Bu nasıl anlayış? Hafızam almıyor.
Duyanların yüreği dayanmıyor.
Küçük kızın yaşadığı acıyı.
Cani babası yaşattı hunharca.
İnsanların yüreklerini sızlattı.
Gözünü karartıp canlara kıyan.
Cennet yüzü görmesin katil olan.
Ey katil! Cehennemde yanasın.
Kıydın kadına, Allah’dan korkmadan
.Ne olmuş senden ayrıldıysa.
Zavallı yaratık, aşağılık insan.
Evladın yetim hanen perişan.
Hapis damlarından cesedin çıksın.
Taş duvarlarda parçalansın taş kafan.
Vereceksin hesabını iki cihanda.
Biricik evladını son zamanında
Annesiz bıraktın kalmaz yanına.
Emine’nin elleri olsun yakanda.
Yaşattığın azabı misliyle yaşa.
Hakkın adaletini yabana atma,
Tükürsün masumlar pis suratına.
Semalar ağladı bu gün arından.
Yürekler yaralı bu gün yurdumda
22. 08.2019