Yine Yokluğunun Esaretindeyim

Tenhasındayım gecenin,
Sensizliğin de en koyu sancılarındayım.
Elmacık kemiklerimi örseliyor ay ışığı,
Şakaklarımda ise prangalı bir ağrı nöbette.
Yıldızlar yine toplatılmış gökyüzümde
Ne ses ne ışık sızmakta hücreme
Kuşlar dahi ölüme kanat çırpmakta benimle birlikte.
Ne sen varsın sana sancılanmış bu yalnızlıkta,
Ne de adım silinir bu sürgün tutsaklıkta.
Bu kaçıncı ölümüm böyle geceyarısı vardiyalarında,
Bu kaçıncı mahkumiyetim böyle ses vermez zindanlarda.