Yine Yeniden Şiiri - İbrahim Kavas

Sarı günlerden
Kara kışa sarkarken zaman;
Serin yağmur damlalarının
Derinlere sızıp, ayaza sığındığı
Buzlara gömdüm umudu, ben.
Gün gelip dönünce;
Kızgın güneşin kavurduğu toprakta açan
Sarı bir çiçekte gördüm, umudu.
İyi tut avuçlarında onu, bırakma
Bırakma hiç çocuk...

Mevsim;
Yeşilden sarıya çalarken yaprağı
Rüzgarda oyuncak gibi savururken
Kaybettim sokaklarda sevgiyi, ben.
Gün gelip dönünce;
Kırmızı gelinciklerin sallanıp
Papatyaların şarkı söylediği
Bir ilkbahar sabahı
Gökkuşağındaki salıncakta buldum, sevgiyi.
Uçur saçlarını bir buluttan diğerine
Uçur saçlarını çocuk...

Geçen yıllardan sonra
Ardına baka baka yol alan
Yorgun bir yolcunun heybesinde uğurladım
İyisiyle kötüsüyle akıp giden hayatı, ben.
Gün gelip dönünce;
Yaşama ağlayarak merhaba diyen bir bebeğin
Şaşkın bakan gözlerinde
Karşıladım yeniden yaşamı.
Değerini bil, her anını güzel yaşa,
Hep mutlu ol, hiç yılma
Yılma koş çocuk...