YİNE YENİDEN
Yine bir akşamdı. Yine bir yenilgiydi. Jilet gibi bir nefrete yenilmiştim. Bir kere bile ayak basmadığım caddelerde, sokaklarda yalnızdım. Gün doğana değin beynim karmakarışıktı. Hem dermansızdım, hem uykusuzdum. Zaman denen dostum belki de düşmanım, geceyi çoktan silip süpürmüştü. Sabah öylesine iniyordu ki üstüme. Caddelere, sokaklara kurşun yağıyordu sanki hepsine.
Eve geldim çoktan öğle olmuştu. Bir yerlere dokundum. Belki sen dokunmuşsundur diye. kırıklarımın arasına yaklaşırcasına, seni ve beni yaklaştırmaktı biraz . Şimdi gibiydi şu köşeden ayrılışın. Dünkü ve önceki günün şahitleriydi caddeler, sokaklar, taksiler, dolmuşlar, otobüsler, büfeler marketler mağazalar. Hepsi ama hepsi birer birer dizildiler, şahit koltuğunda.
Kalp kanseriydim ve nasılda daraltıyordu beni. Yağmur da yağmıyordu. Oysa aklımda fırtınalar kopuyor, seller akıyordu çoktan.
Bir kafeye oturdum, kapıya yakın olmasa da bekledim, bekledim. Yağmur yağmadı, aklımda ise dolu yağıyordu.
Yazdıklarımla, yazacaklarımın arasına garson girdi, "bir şey içer misin abi?" dedi.
Durdum, düşündüm, bekledim. O bana, ben ona baktık. Oysa benim istediklerimi veremezdi O. Bilemezdi ki ne istediğimi.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta