Yine Yeniden Şiiri - Anıl Çelik

Hasretin mızrabını özlemin teline vura vura
Şu yürek ızdırabını yalnızlığın harcına katarak
Ermeden toprağın koynunda sonsuz bir huzura
Gülüşünün gezindiği gamzelere oturarak
Yine yeniden sana geliyorum

SÜkUtun çığlığında bir derin yara misali
Solgun güneşin yüzüne yüz çevirerek
Gökteki ayın denize ulaşamayan ışıltısı gibi
Yüzünü hüzün deryasına devirerek
Yine yeniden sana geliyorum

Yokluğunun esintisine titreyen yaprak düşlerimle
Yolunun tozuna toprağına papuçlarımı sürterek
Hazan sarısına boyanmış bir vedadan çekip bohçamı
En zalim yanlarımı vereme boğup öksürterek
YinE yeniden sana geliyorum

Saçlarının karasına düşen akın ilk şahidi olmak için
Bİr aile fotoĞrafında çocuklarının başında durmak için
Mezarımın başında yar diye seni ağlatmak için
Yine yeniden sana geliyorum