İsmini kaybeden bir şehirim artık
serseri bir budalığa savuruyorum sokaklarımı
güne kapatıyorum kendimi,karalığa örtünüyor renklerim
denizlerimi bir demirci ateşine salıyorum,nefessiz
bütün rüzgarlarımı uçuruyorum terk edenlerin safına
ve korkuların kancalarına astım mahallelerimi
vefanın hırkasını giyinmiş yalnızlıkların saçlarını örüyorum şimdi
güle küsmüş bülbülleri uyutuyorum lal bir ses ile
ve çok zaman geçmeden
yüreğim isyanı haykırıyor gözlerini siper ederek
an kadar bir zaman geçmeden yeniden kıtalar örüyor
kırık dökük enkazımdan
ve anladım ki
ümit tükenmeden olmuyor yıkım
ve başladığın satırın ilk harfine yine yeniden....
Kayıt Tarihi : 3.7.2015 04:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!