Yine Yeniden Şiiri - Hülya Gülmüş

yıllarca açar yelkenlerini
albenili maviliklere...
rotası rüzgarın estiği yöne.
teninde yorgun seferlerin tortusu
hissedemez oldu artık
ne denizin tuzunu
ne havanın pusunu
ve göremez oldu
onca kasırgayı kucaklayan
yelkenlerinin eriyip yokoluşunu...
mavilerin laciverde dönen karanlığında
sığınacak bir liman buldu kendine...
vakti gelmişti karayla kucaklaşmanın
kurutup kazımalı tortularını
törpüleyip günle buluşturmalı
şu yorgun bedeni...
yenilemeli, yeni seferler için kendini
hissizleştiren zırhından sıyrılıp
yeni esvaplarıyla açılmalı
özgürce...
esinin götürdüğü ummanına
özgürce, yine, yeniden...
yelkenler fora!