Yine Yalnızlık... Şiiri - Levent Şen

Yine yalnızlık…
Bulutlar dağıldı güneş beklerken gök kuşağı sis olup gitti
Kayboldu hatıralar sinsice silindi kalbimden
Yürek yalnızlığa da alışıyor ama ya tekrar sevmek
Silmek her şeyi silmek zorunda kalmak ve yazmak yeniden
Bir kalem bir kağıt birde silgi hepsi bu hayatın…
“Bir gözümü açtığımı bilirim” demiş rahmetli “birde kapadığımı” gerisi hep yalan…
Sonra işin yoksa temizle mürekkep kalıntılarını
Ve temiz bir sayfayı aramak için uğraş dur..
Mutluluk anlık yaşanır sonrası endişe ve hüzünlü bir karanlık şehirde..
Güneş doğar sen doğmazsın güneş batar sen batmışsın
Teselli varsa her kaldırımda birde ayağı çıplak bir çocuk
Oyunlar başlar bir o köşeye bir bu köşeye…
Gün biter eve çağrılır çocuk ya sen? Sen kaldırım çocuk giden…
Bir bardak sıcak çay olursun bir kahvaltıda bir parça ekmek ve peynir.. biraz daha iyiysen en fazla bir simit..
Yalnızlık yine yalnızlık…
Dökülen susam olursun yada ekmek kırıntıları hala o kaldırımdasındır çocuk kaldırım sen yalnızlık..
Şehir büyüktür sen büyük başedemezsin yalnızlıkla
Sen kaldırımdasındır şehir çocuk..
Büyürsün sen yine yalnız….
Sonra ayrılıkların şairi olursun..
Giden çocuk… sen şehir.. şehir kaldırım…kaldırım yalnızlık…

17 Nisan 2007, Ankara

Levent Şen