YİNE YALNIZLIĞIN ALNINDAN ÖPTÜM
Diyor ki Esmeray boğazındaki hıçkırık olayım.
Düşünsene be adam nasıl yandı kim bilir canı
Sen bilmezsin bunun acısını
Ama
Ben ben çok iyi bilirim çok iyi gidişinle
Yalnızlığın alnından an be an öperken
Unutma beni, bir an dahi çıkmayayım aklından
Elin koynunda baka kal her dem yüzüme
O ilk gördüğün yerde hayal et beni ak gül göğsümde
Ama
Etrafın bir yığın insan olsa da sen de benim gibi
Yalnızlığın alnından öp ömrünün son anına denk...
Yan ki yan, benden beter ol da teselli etmesin
Hiç bir şarkı, hiç bir süliet, hiç kimsenin varlığı
Adımdan başka isim kalmasın zuhurunda
Ama
Belki bir gün yine yeniden çıkmayı umut ederken karşıma
Yalnızlığın alnından öp benim gibi payelenirken yüreğin...
Avaz avaza ol da duyurama sesini kısılan sesim gibi
Çok özledim diye içine içine bağır
Seviyorum ilk günkü gibi de de
Ama
Öldüğüm gibi sen de öl yokluğuna mahkum ettiğin
Hayatın öbür ucunda yokluğumla
Yalnızlığın alnından öperken öptüğüm gibi
Kendini unut, her şeyi, herkesi unut hayatına dair
Yolunu, evini barkını, ananı babanı
Can dediğin kim varsa unut unuttuğum gibi
Ama
Bir beni unutama ayrılığın ateşiyle kavrulup
Yalnızlığın alnından beni öper gibi öperken
Binnur Doğan
04.06.2023
19.35
Kayıt Tarihi : 6.3.2025 22:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!