Yine Yalnızım Şiiri - Murat Polat 2

Şimdi çok yalnızım
Hakketmediğim bir yalnızlık bu biliyorum
Hani bir zamanlar “usanmadımya”
Bizim ihtiyarların hastalıkları bile…
Yada nerede giden, kaçan, seven! Sevgililer
O bir telefonda koşuşturan dostlar…

Ne bir mekanım kaldı devamlı takıldığım
Nede beni tanıyan şefler, garsonlar
Şu karşıdaki büfeci bile bana bir garip bakmakta
Çünkü bir tutarsızlık sorma gitsin…
Bir gün bir litre rakı, bir gün tombul bir likör
Ne bir balıkçım kaldı, ne bir bakkal, manav
Nerde…bırak “bar” kadınını
İstesem de bulamam artık bir “barmen”! ! !

Akraba eş dostta koştuğun kadar…
Ha… birkaç kadir şinas hariç
Ya en çok koyanda belki
Sonuna kadar açıp da müziği
Gaza sonuna kadar basamayışım…

Fakat en tehlikelisi
Benim kendimle yalnız
Yapayalnız kalışım…
Hani bu bir kavgaya
Yok ki bizi birbirimizden ayıran! ! !