Yine Yalnızım Şiiri - Emrah Kurt

YİNE YALNIZIM
Yine yalnızım kendi kendime
Hiç kimse bakmıyor halime
Dalmış gidiyorum hayaline
Yalnızlık damla damla akar kalbime

Yine yalnızım ıssız bir akşamda
Bu izbe şehrin sokaklarında
Halimden bunalmış olsamda
Allah'ın bir kulu bile yok yanımda

Sağım solum kalabalık
Bayram yeri ortalık
Gözümün önü karanlık
Yalnızlığım suda balık

Yalnızım yine haberin yok senin
Gürültüsünü dinlerken kalbimin
Aklıma geldikçe gözlerin
Düşüncelerdeyim derin mi derin

Değilim bıraktığın gibi
Bilmezsin yalnız gezdiğimi
İster akıllı de istersen deli
Yalnızım dört yanım insan seli

Esen rüzgarla düşen yaprağı
Yağan yağmurla kokan toprağı
Bütün bunlar sensiz yaşandı
Yeşerdi kalbimde yanlızlık dağı

Yolda yürürken her adımda
İsyan kasırgaları koparsamda
Yalnızlığım tek tanıdık sokaklarda
Gözyaşlarım kayboluyor yağmurlarda

Bu şehirde bir türlü geçmiyor zaman
Gecelerime nispet uzar gündüzüm
Benimle beraber dolaşır her an
Vitrin camlarına gülmeyen yüzüm

Seneler geçiyor üzerimden
Buralarda hala yalnızım ben
Kuşlar göçer oraya buraya
Bir haber getirmez sevdiğimden

Yalnızım sevemedim kimseyi
Bağlanamadım korktum belkide
Sensiz yaşarken bu yıldızlı geceyi
Canımın kastına yemin edilmiş
Almak istiyorlar bendeki herşeyi

Dilimde türküleri sevdanın
Kendi kendime söylenirse
En karanlık yerinde odamın
Yalnız kaldığımı bir ben bilirim

Geçen sene değil bu sene
Yalnızlık bir başka sinmiş üstüme
Her zamanki gibi yalnızım yine
Mutluluk yabancı kalmış yüzüme

✒13.08.1999 Cuma