Yine Yalnızım Şiiri - Süleyman Çiftlikli

Ve yine akşam üstü,
Güneş tüm kızıllığıyla gökyüzünde dans ediyor,
Ay ise kararan havanın fırsatından yararlanmış,süzülüyor,
Yavaştan hüzün çöküyor güne.

Ve yine akşam üstü,
Ben yine yalnızım.
İnsanlar yavaş yavaş kayboluyor sokaklardan,
Şehir koşuşturmacasına devam ediyor.
Bir anne sıkıca tutmuş çocuğunun elinden,
Götürüyor evine.
Herkes kendi dalgasında,
Ve ben yine yalnızım.
Bir gün daha bitiyor,
Zaman durmaksızın ilerliyor,
Yine akşam üstü,
Ve ben yine yalnızım.