Yine Yalnızca Ben Şiiri - Abdülvahit Baydar

Zamanın kapısını açacak yok ki bir kilit
Yaşanılan her an ve heyecan, hayattan kesit
An ve zaman aldılar beni, değilim müsait
Kimseler yok etrafta; yine yalnızca ben, Vahit,

Mühlet ver dersin zamana; hayatta her şey nakit
Geçer ömrün gözünün önünden, kalmadı vakit
Değişir devir seninle, değil hiçbir şey sabit
İzlerim ve beklerim; yine yalnızca ben, Vahit,

Geleceğe seyahat, belki bugün değil basit
Olursa bir gün karar senin ister kal ister git
Ben buradayım; geçen zaman, varlığıma şahit
Gidersen de beklerim; yine yalnızca ben, Vahit,

Geçmişe dönmek belki bir hayal belki bir ümit
Lakin zaman tez geçti; evvel, oldu çoktan bir mit
Dünün suyu çok derin, al yanına bir can simit
İple çekerim seni; yine yalnızca ben, Vahit,

Mazi, şimdi ve ati değil artık sana ait
Yabancı gelir şimdi yaşamış olduğun muhit
Sen ki şimdi musalla taşında yatan bir meyyit
Dinle benden bir beyit; yine okuyan ben, Vahit,

Öldün ve de gömüldün, haydi kara toprağı it
Makberindeki loşluk, ediyor geceni tehdit
Topraktan geldin zaten, toprağına karış ve bit
Bittiğinde ağlarım, yine yalnızca ben, Vahit,