Zorla sevdiremiyor kimse kendini,
Yanında olma zayıflığı yürekten gelmeli.
Onsuz olamama yıkıyorsa ruhunu,
Bin parça olup kırılmalı yine onun yanında.
Dışarıda yine yağmur yıkıyor boş sokakları,
Yollara çıksan ne olacak ki.
Bir yağmur seni de kaçıracak kimsesizliklere,
Beni de alıp sormadan sensizliklere.
Yine yalnız koydun beni açlıklarda,
Sensizliğe, bir lokma ekmeğe.
Susuzlukta yine yalnızım,
Sen anlamasan da sensiz katıksızım.
Senden ayrı yemek yiyebilsem,
Çağırır mıydım her fırsatta seni?
Senden ayrı uyku girse gözüme,
Sever miydim bu kadar ümitsizce seni?
28/08/2006 13:35
Ufuk ÇobanKayıt Tarihi : 28.8.2006 13:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Beraber bir lokma ekmeği çok gören sevgiye diyecek söz olursa yazılacak birkaç satır da çıkıyor yüreğin kırıklığında...
![Ufuk Çoban](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/08/28/yine-yalniz-3.jpg)
Sevgi ve Saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (1)