Kim bilir gecenin hangi saatinde ve karanlığındasın.
Elinde boşaltışmış bir valiz ile bir mültecisin hayatın kıyılarında.
Vakit yorucu bir yolculuğa çıkma saatidir.
Geride çocuklardan alınmış bir korku bırakıyoruz yarına.
Tedirgin bir bekleyişte akıyoruz
Biliyoruz fakat dokunamıyoruz bu sessiz ve soğuk bekleyişe.
Esen her rüzgar savuruyor bizi.
Oysa biz rüzgardan bile irkiliyoruz.
Öyle düşünme sakın yine umut edersin,
Savrulur yine ayakta dik durmayı öğrenirsin.
Dik durur ve yürürsün karanlığın üstüne,
Ulaşırsın şafak vaktinin kızıl aydınlığına.
Ulaşır da uzağı yakın,
Karanlığı aydınlık,
Olmazı mümkün edersin.
Muhammed Okay
Kayıt Tarihi : 27.3.2022 13:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!