Yine takıldım birlere

Yine
Düşüyorum yollara yine
Gelmeyeceğini bile
Bile

Diyorlar ki unut
Dağlarda karlar eridi birden bire

Baykuş mu yuva kurdu
Karınca
Kalbi durdu

Bir yudum su
Kerbela da yoktu…

Duman mı kaynıyor topraktan

Durmaz dizler
Dört duvar arsında olsa
Bile

Dur artık
Dur
Sana durak yoksa
Bana
Hayat yoktu
Yoktur

Doldur boşalan bardağı
Doldurdun mu?
Gözyaşlarım mı sel olan?
Dalgalar
Dalgaları özlüyorum durmadan
Sabah
Akşam
Kıyametler kopar
Ağlıyor durmaksızın martılar
Martılardan da öte karabataklar

Koparılan bir tutam saç
Yaşanan hayat

Bayatlamış et
Gibi kokan dünya
Yalan
Desem de
İnanmayacak sın ama
Bütün suç
Kalemin

Ne sen
Ne ben
Anlatamayız
Harcımız değil

Kuşlar gibi
Özgürce

Konacak
İstediği dala
İstediği an

Al
Bu benden armağan

Bakmayacak kimse
Kimseciklerin ahına

Sadece gerçekler yansıyacak
Ondan
Şair olanların satırlarında

Kumlar parça, parça
Bir kum tanesi olmaz aslında
İnsan denen varlık

Bir gün
Bir yağlı kement dolatacaklar boynuma
Çare olacak belki de şaşkınlığıma

Tüm gecelerin suskunluğu
Onlar mı yıldızları yordu
Bir kedi miyavlaması
Bir köpek havlaması
Çekin satırlarımın sonsuzluğundan
Birliğin yokluğunu
Kim anlıyor
Sizden başka
Sizin ızdırabınzı

Bir gülücük
Bir ah

Yine takıldım birlere
Eyvah.