Yine Sonbahar Şiiri - Süleyman Bektaş

Bu baharda sensiz soluyor güller,
Karıştı mevsimler sayısız günler
Umutlar mazide özlenir dünler.
Kaç ilkbahar geçti yine sonbahar.

Ayrılık adını koymadan gitme,
İhtiras uğruna aşkı tüketme.
Gurur bir boş heva delilik etme.
Dallar gazel döktü yine sonbahar.

Bağlar hasat salkım üzüm kuruttum.
İncir kurusuylâ cevizi kattım,
Neyleyim ki yoksun yalınız tattım.
Çir oldu kaysılar yine sonbahar.

Harmanı savurdum kilerim bomboş,
Yanımda yoksun ya gönlüm de sarhoş,
Ömrüm de hazan var yollar da yokuş,
Damıttım sevdanı yine sonbahar.

Hayaller kurmuştuk ikimiz için,
İki gönül birdi, neydi ki geçim,
Şiirler yazmıştık aşkımız için,
Kaç mevsim okudum yine sonbahar.

Bir ümit verseydin yine beklerdim.
Hüznümün yerine sevda eklerdim,
Bağıma bahçeme ümit ekerdim,
Ümitlerim soldu yine sonbahar.

Çağdaşi olsa da eli boş dönen,
Son tahrirde olma başı boş dönen,
Son pişmanlık ile gözü yaş dönen,
Ömrümüz bitiyor artık sonbahar.

Süleyman Bektaş
Ozan çağdaşi