Yine şiirler Kömür Koktu

Yine şiirler kömür kokuyor,
Nice insan var,
Yerin binlerce metre altınta
Ölüm arkasında dolaşır,
Ne acı dır onlar,
Bir sevda uğruna,
Köstebek gibi toprağı kazanlara
Yüreğndeki tebessüm dolu,
Nice insanlara,

Siren çalan şehrin suskun insanları,
Kömür komak için,
Yern dibine inmek,
Sinesine çekmiş acıyı yüreğine tuz etmiş,
Bedeni kömür kokmuş,
Yüzü yüreği isli,
Kalbi ferah,
Ölümü arkasında dolaşan,
Binlerce metre altında insanların,
Kömürden taştan evine lokma taşımak
Alın terine verilen ödülmü,
Yada,
Madende şehit olmakmı,
Yine şiirlemizi kömür koktu azizim,