Yine şiir şiir esiyor bahar rüzgârı.

Kime ne
kağıttan kayık olur da
şiirden olmaz mı gemi

her bir şeyi tamam olsa,
hem de dümeni
otursa kaptan-ı derya kaptan köşküne
döndürse dünyanın çarkını şiirle
sular köpük köpük beembeyaz
sabah akşam asma altlarında koylarda koruluklarda
şiirle geçecek bir yaz

şimdi bahar toprak bereketli
hava sevdalı başında kavak yeli
esip esip serinletiyor yarin bağrını

bahçenin dip tarafında
tomurcuk tomurcuk açtırsam
kızıl gülleri
gül ağacında

şiirden gül olmaz mı

yani bir de helva yaptırsam şeker gülüşlü çocuklara
çoğu fukara
lakin
hepsi güler yüzlü
her gün bayram ve her sabah baş uçlarında bulacakmış gibiler
kırmızı bayramlık pabuçlarını
avuçlayıp gamzelerini
gözlerinden öpesim gelir

yazlık giysiler alsam harçlık tutuştursam minicik ellerine
çocukluklarımızın sevgiden mahrum kalmış günleri niyetine

yeter mi emekli maaşım
yeter be

şimdi karınca kararınca az veren candan misali dağıtsam varımı yoğumu
sonra büyüdüklerinde
kestirsem ilk maaşlarından veletlerin

öğrenir onlar da öğrenir asgari ücretle
çocuk yüzlerini gülümsetmeyi

bir döngü bu
şiirle döndürsem bu gezegeni topaç gibi çevirsem avuçlarımda
yerle bir etsem en son buluşları
teknolojiyi
şiirle vursam savaşları
sevgi yaralı aşk hızla kan kaybediyor

ya da elimi eteğimi çekip bu yerden
bir akasya ağacının gölgesinde
yudumlayarak çayımı
beklesem ölümü

yine de şükretmek lazım bu güne
ekmeğin karneyle satıldığı çocukluk günlerimi ve
yetmişlerdeki yağ kuyruklarını anımsayarak
şükretmek gerek
çağ bir yılana dönüşmüş öldürücü zehrini akıtıyor
ne çıkarsa önüne katıyor
bir divane zamanki
tek kurtuluş şiirle
şiirden şükür olmaz mı

14/Mayıs/2010/Cuma