Yine Şiir Akşamları Şiiri - Orhan Kutlu

Yine şiir akşamlarındayım
Acım çok.
Kime anlatsam derdimi
kime haykırsam.
Nasıl döksem içimdeki zehirleri
Gün be gün beni öldüren.
Ne yapsam da hafifletsem bu kahreden acıyı
Bir kör kurşun sıksam şakağıma
Bitermi herşey.

Beklentiler ne kadar basit
Ne kadar zor ve uzak.
Bir damladan ne fırtınalar koparmış meğer
Fırtınalar ne ayrılıklar
Ne vedalar bırakırmış ardında.
Vay be
Yaşadıkça neler görürmüş insan
Bizde gördük
Demekki insanmışız.
diğerleri düşünsün.

Diğerleri düşünsünde
Diğerleri de senin gibi düşündüğünde
Başladığınız yerde bulursunuz kendinizi
Dönme dolap beygiri gibi
Zaten kısır döngü dedikleri bu değilmidir
Dön dolaş
Dön dolaş.

Acım çok harbiden,
Tüfeğin harbisi değil ha
Argo tabiriyle gerçeğin daniskası harbiden
SEvdiğim terketti desem
Ardından kapıyı kapatan bendim desem
O mu terkedip gitti
Ben mi git dedim
Ama biliyorum ki
Nedensiz gururlar ona adımını attırdı
Bana da kapıyı kapattırdı
En acısı anahtarıda aldım yanıma
Gelmesin diye.

Ah gurur
Sen geldin ya aşkmı bitti
Yoksa biz mi.
Biten ne bir anlayabilsem
Belki bir teşhis koyardım
Bu gönül hastalığına.
Anlaşılan tıp ta çare yok

Hadi doğru otacıya.