Hayat ellerimden akıp gitti az önce.
Günler yirmidört saat değil artık.
Zaman da kaybolmuş...
Gecenin yıldızları,
Gündüzün güneşi de yok! ..
Okyanusların suyu bile çekilmiş.
Ağacın yeşili, papatyanın sarısı...
Senin peşin sıra hepsi terketmiş evreni...
Karanlık dört duvarın içindeyim.
Çaresizliği kendimle çarpıp,
Sensiz yaşadığım günlere böldüm.
Yokluğun bir kez daha yüreğimi acıttı.
Gücüm kalmadı artık! ..
Şimdi, nefesimi tuttuyorum.
Ha öldüm, ha öleceğim...
Kayıt Tarihi : 20.6.2005 19:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sesine ses veren olmayınca,
Aksı vurunca duvarlardan
Kulaklarına yalnızlığının.
Cevaplayan olmayınca sorularını,
Duyan olmayınca feryatlarını,
Sessizliğe düşman oluyor insan.
10 .10 1997
aynı şeyleri söylüyor gönüller.....eğer var ise ayrılık ser de...........
Çaresizliği kendimle çarpıp,
Sensiz yaşadığım günlere böldüm.
Yokluğun bir kez daha yüreğimi acıttı.
Gücüm kalmadı artık! ..
hayat yaşarken anlam kazanır..yüreğinize sağlık
cenk aksal
TÜM YORUMLAR (3)