Yine Sensiz Geçecek Şiiri - Bekir Alim

Ömür denilen bu şey bir gün gelip bitecek
Bir açıp yeşerecek göğsünde açan çiçek
Üzülürüm, korkarım, titrerim her nedense
Çünkü bu günüm sensiz yine sensiz geçecek

Güneş gibi yaksan da hem içten hemi dıştan
Kapıldım kurtulamam bu fırtına bu kıştan
Bir kıvılcım misali bir yangını başlatan
Büyük bir aşk doğmaz mı bir dokunuş bakıştan

Geçip giden günlerden bir sen kaldın hatıra
Döktüm duygularımı cümle, cümle satıra
İçimdeki bu özlem kış kırdıkça artacak
Belki bir gün ansızın dünyamı karartacak

Ne varsa senden kalan söküp al birer, birer
Hatırlatma ismini çün ki nefretin girer
Gün gelir unutursun ne köz yanar ne tüter
Bırakıp gitsen bile bir selam gelse yeter

Ağustosun sıcağı günün yakışı gibi
Estirdin yüreğimde dört mevsim boran tipi
Gel sevgilim gel hele tut elimi elinle
Atarken düşünseydin aşk denilen o göle

Yorgunluk arz edemem yorulmam yanında hiç
Sen iste durdururum zaman değil ki çok geç
Bir gülüşün bakışın bir tek ömre bedelse
Unutmam ki bedenim çiğnenip destelense

Der Âlim dert içinde doldukça taşıyorum
Senin hasretin varken sanma ki yaşıyorum
Vur başını taşlara çal dizinden dizine
Bırakmam yakanı ben gör bak mahşerde bile