Yine sensiz açtı güneş Şiiri - Eymen Özg ...

Yine sensiz açtı güneş
Her ne kadar
Uyanmak istemesemde
Bir şekilde uyandım.
Her zamanki gibi
Bana doğum günümde verdiğin,
Cebinde fotoğrafın olan,
Gömleğimi giydim.
O çok sevdiğin şarkıyı açtım,
Birlikte ektiğimiz çiçekleri suladım.
Sonra çıktım yola.
Seninle her gün yürüdüğümüz,
Köşesindeki simitçiden bir simit alıp,
Tanıştığımız o bankta oturup,
Aldığımız simiti ikiye bölüp,
Birbirimizin gözlerinde kaybolurcasına
Yediğimiz o sokaktan gittim işime.
Gittiğimde oraya;
Masamın başındaki fotoğraflarına
Son kez bakıp hepsini yırttım
Belki seni unuturum diye
Teker teker çöpe attım hepsini
Ana ekranımdaki fotoğrafını bile
Sırf seni görmemek için değiştirdim.
Görenler hep sordu neden diye
Bense nedenini kendime sakladım
Bir ara inanırmısın bilmem
Her şeyini kaybetmiş bir adam
Çaresizliğinde bir köşede gizli gizli
İç çeke çeke ağladım,
neden böyle oldu diye.
Sordum sürekli kendime
Neden gitti,neden terketti diye
Ne kadar düşünsemde
Cevap veremedim.
O yüzden;
Cevapların yerini dizelerim aldı
İş arasında aldım elime kalemi
Yazdım sana bu şiiri
Belki günün birinde
Buraya gelirsinde
çekmecemde bu şiiri bulup
Bir çocuğun heyacanıyla okuyup
sende benim gibi ağlarsın diye.