Yine seni anmadan yapamadım!

Hasretinle
Arandığı bu gönlüm
Sana tutsaktı, hüznüm firardaydı

Zorunda
Kaldığım her halin
Perişanlığını çok yaşamaktaydım

Çıkamadım
Kaldığım mekândan
O kadar bizardım ki derin sezgiden

Beyanı
Halimden, gizemimde
Müebbette bir hücre cezası yaşadım

Haklıydı
Figanı bir insan nidasıydı
Çok geç kalmıştı, hayalim karamıştı

Çaresizdim
Sessizliğimle peki dedim
Ruhum mahzene attım, soludum kaldım

Gözlerim
Yorulmuştu uykuya uzandım
Rüyamım sessizliğinde, ışığını aradım

Üç günde
Üç yılın hasretini yaşadım
Özlemimle kaldım, dilsiz aşkı andım

Belki
Nihayeti olan bir anlık düştü
Gözlerim değil, kalbim böyle söylemişti

Bilsem
Ne haldedir şimdi tuvalli okşamaktadır
Kemanın tellerinde, hangi aşkı aramaktadır

İsterdim
Hasretimin karşısında tuval olmak
Darbelerinde boğulmak, soluksuz kalmak

En çok baktığı
Bir nota olmak, onunla solumak
Parmaklarında kaybolmak, hep onunla kalmak