Yine seni anıyorum Şiiri - Nurullah Yiğit

Yağmurlu bir akşamda
Sokak lambaların altında
Anıyorum seni sesiz kaldırımlarda
Kimseler yok yanımda
Mutluyum yapayalnız dünyamda
Toz pembe hayeler kuruyordum
El ele tutuşmuş yürüyorduk
Elini tuttuğum anda
İçim yanıyordu o anda
Bir kıpırtı oluşuyordu bende
Tarifi olmayan güzelikte
Benimkisi bir hayaldi işte
Geçiyorum sesiz yollarda
Karanlıklar yol vermiyor
Sesiz masamda
Seni anıyorum yine
Sesiz masamda