Yine Sen Yağmurlarla Gel...

Sana, aşk yaralarıma merhem olmak istersen;
Yalnızlığımın ıssız yollarında
Yine sen yağmurlarla gel demiştim
Islak tenine değince gözlerim,gözlerinden
Süzülen yaşları öperdi dudaklarım.
Yalnızlığa düşer,acırdı kalbim
Sensiz yaşadığımı düşünürdüm her daim
Dokunur yüreğime hasretin
Sağanaklar yağardı gökyüzünden o zaman
Giderken hüzünlerinle beraber gözyaşlarımı
Bırakmıştım emaneten,bir gün geri döndüğünde almak için
Sislerin ardından belirince yüzün
Alıp götürsün bu yağmur sana ait olan her şeyi
Anılarını bana bıraksın yeter demiştim
Ayrılığın ardından asıl özlenen bana ait döktüğün
Gözyaşlarındır.
Yine sen yağmurlar yağarken gel
Gittiğin gün gibi
Sahi gittiğinde gözyaşı dökmüş müydün?
Çok zaman geçti,giden vefasızlıklara
Unutmadıysan sen giderken heybene,
Ben dualarımı doldurdum..
Sense yazık,geriye beddualarını bıraktın
Suskunluğum yağmurlar oldu
Seninse nefret gözyaşların
Yine de sen yağmurlar yağarken gel..