Yine Sen Vardın Şiiri - Sevinç İnal

Bir yanım yağmurdu dün gece benim
Bir kalem bir kâğıt bir de sen vardın
Üşümüş yüreğim solmuştu tenim
Düşümün hüznünde yine sen vardın

Kim bilir kaçıncı biten bu şişe
Bir şey de yapmadım dokunur dişe
Sadece yol verdim senle gidişe
O kopan sayfada yine sen vardın

Zamanın hakkını verdim zamana
Eskiyen sevginde kalmasın manâ
Birisi sorarsa aşkını bana
Söylerim; ömrümde bir tek sen vardın

Yaşadık sevgiyi, tükettik işte
Belliydi ki hayır yoktu gidişte
Dudağımda kalan o son gülüşte
Neşemi kanatan yine sen vardın

Bir zerre düşüyor göz pınarımdan
Acıyan kanayan şu sol yarımdan
Tutup da kendimi çektim arımdan
Utanmaz dilimde yine sen vardın

Soluyor gecenin matemli rengi
Mehtabın böğrüne saplandı kengi
Yürü dedim yürü yok aşkın dengi!
Tükenen gecede yine sen vardın...