Yine Sen Vardın Şiiri - Necati Dikmen

Gittiğim yerlerde yine sen vardın.
Akan derelerde, yeşil dallarda,
Kıvrılıp giden o dar yollarda,
Bakarken etrafa yine sen vardın.

El, yüz yıkadığım o pak pınarda,
Zihnim tur atarken eski yıllarda,
Çocukluğum koşuyor karşı bağlarda
Yazıda, yabanda yine sen vardın

Riyasız insanlar, ağaçsız dağlar
Kuruldu sofralar, ballar ve yağlar
Saç ekmeği, kavurma, ağlıyor sazlar
Tezenede, telde yine sen vardın.

İçtiğim ayranda, yediğim aşda,
Selâm verip hatır soran yoldaşda,
İster ihtiyar ister genç yaşda
Gördüğüm yüzlerde yine sen vardın.

Bak şurada bir kayısı, ötede kiraz
Çiftliği gezinip, dolaştım biraz
Bu ne ağacıdır yaprak turkuaz..?
Sarıda, yeşilde yine sen vardın.

Şu tarlalar, şu bahçeler şu ova.
Kimlere aş verdi, kimlere yuva!
Şükredip atam'a ederim dua.
Okuduğum dualarda yine sen vardın.

Bu duygu harmanı yazmakla bitmez.
Sevdam yıllanır da şiddeti gitmez.
Çıkar mı gönülden, özlem terketmez.
Hasrette, özlemde yine sen vardın

Gün veda ederken bizim ellerde,
Turuncu hakimdir hep enginlerde.
Birazdan yıldızlar doğar göklerde
Doğan ayda, yıldızlarda sen vardın.