Yine sen Şiiri - Kuzey Karadağlı

Ben gecelerin sevdasında muhebbet bir sevdalıyken
Seni sevmeye yeminli gözlerle bakıyorum her karanlıga
Ne yıldızlar derde derman sunuyor bana nede geceyi aydınlatmaya çalışan sokak lambası
Ben gecenin kabusuna çökmüş karanlıga yüreğimi sunuyorum ışık olsun diye
Ve ellerimi açıyorum yagmurlarda her ıslaklık dokunuş sen olasın diye
Sana yeminli bir ruhun bedenine emanet seni her defasında yine seni seviyorum
Bu sevgi ki emanet tutkulara armagandır
Bu sevgiki sana sunulanın güzeliklerine heyecandır
Ve ben her gece sensizliğe mahkum hükmetmiş bedenimde sen sen diye inlerken
Karanlık çöküyor yine gecenin sessizliği ne
Kaldırımlar gülüyor halime yalnızım yalnızlardayım diye
Ben ise onlara gülüyorum bıyık altı yalancı gülücüklerle
Sen varsın yanımda ben değilim yalnızlıkta
Ve sen varsın düşlediğim tutkuların emanetçi hayallerinde
Aynanın karşısında çırılçıplak ve narin
Bir ürperti düşüyor titreyen bedeninin narin tenine
İşte o sırada nefeslerim harman oluyor sıcak odanın çılgın zelzelişinde
Ve yine sen diyorum diğer gecelerdeki gibi her yoklugunda
Yine sen diyorum sensizliği mesken tutmuş yalnızlıgımla