Yine Sana Yanarım Şiiri - Mustafa İlhan 2

Umutlarımı yıkma
Akşamları hüzün çökünce şehrimize
Tutulmuş bir hıçkırık
Kendini gösteren can sıkıntısı gibi
Bataklıklar üstünde sislerin
Güneşin akşam vedası uzaklığın

Bir sebebi var
Seni sevmenin en güzel yanı
Umut var olduğu sürece
Bul bütün denizleri
Afili yalnızlık senfonisi mutluluk çağında
Vedalar ülkesinde bir buket çiçek
Gökyüzünü tutamıyorum

Derinden altüst olmuşum
Bazen hayat çok kötü gidiyor
Zamansız farkında olmadan
Hangi gün akşam oldu
Hangi gece sabaha kavuştu
Başımı yasladığım kayalar
Neylersin bir umut, sana aşığım

Küsmek nedir anlamını bilmem
Bir günüm olsun
Kavgasız, zulümsuz
Korkusuz geçmiyor
Renk renk boyanmış hüzünlerin
İçimde bir sokak, seninle yürümeden
Hayat sana doğru akıp gidiyor

Pencerenin önünden geçerken
Bir tebessüm
Bir gülümseme yürüyüşü
Yine sahte özverilerle dokunmuş
Bir akşam hüznü
Akşam kızıllığı vurunca yüzüne

Sabahları sessizce yola koyulurum
Bir akşamın yaşama uğraşı
Kimsesiz solgun çocukluğum
Ve bu demlediğim zaman hızlanır iken
Uzun bir süre sonra okuduğumuz
Hüzünlü birkaç satır
Düşüp kaldım, yüreğim cehennem gibi

Ey gece
Ey serinliği getiren karanlık
Bu soğuk, hüzünlü bakışında
Yağmur yağdıkça duygularımı büküyor sanki
Beyhude aşkın mücadelesinde
Gece yarısı şarkıları dinliyorum

Arafta kalmış bu bilincim
Belki bir yıl, belki daha uzun ömür
Seni unutturacak bir yer yoktur
Ümitlerin ötesinde şehrin
Çaresiz bekleyiş
Çaresiz sesleniş
Buzullar ülkesinde kendiyle savaşan sessizliğin
Yine huzursuzluğun resmi geçidi
Yine hüzünlü bir akşam
Yine ben sana yanarım